Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Recte, inquit, intellegis.

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.
An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Hoc autem tempore, etsi multa in omni parte Athenarum sunt
in ipsis locis indicia summorum virorum, tamen ego illa
moveor exhedra.

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum,
idem pluribus verbis exponere.

Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Tria genera bonorum; Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quid enim? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.

Bork: Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
Pugnant Stoici cum Peripateticis.: Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Scaevolam M.: Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Bork: Sed ad illum redeo.

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Duo Reges: constructio interrete. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. An est aliquid, quod te sua sponte delectet?